Hoe je naar dingen kijkt; je levenshouding. Daar gaat het om. Dat is zo essentieel.
Hoe je in het leven staat. Ook jij zult vast soms iets (heel erg) vervelends mee maken. Ik in ieder geval wel. Pas nog. Een heel heel dierbaar iemand plotseling verloren. Ik ben daar zo ongekend verdrietig om. Ik kan soms zelfs voelen dat ik het niet ga redden, dat het verdriet groter is dan ik aankan. Of boos zijn! Er zijn wel dingen die mij erg boos maken.
Van de week deelde ik op Instagram een quote van Byron Katie: ‘Everything happens FOR me, not TO me’ en dat vat het allemaal samen voor mij. Dingen overkomen mij niet, ze gebeuren voor mij. Dat helpt mij vooruit. Misschien denk je nu wel: ‘nou, dat dingen voor mij gebeuren, met een doel, dat geloof ik helemaal niet, want ik maak vaak hele nare dingen mee’ (ik wilde in zo’n blog niet gaan vloeken 😉 ) . Kan ik me indenken. Ik zeg ook niet dat omdat dingen voor je gebeuren, je ze altijd leuk moet vinden. Kan me zelfs voorstellen dat het regelmatig voorkomt dat je iets meemaakt wat verre van leuk is (wil alweer niet vloeken).
Als ik iets meemaak wat ik echt echt niet leuk vind, word ik heel verdrietig of erg boos. Ik moet er op dat moment niet aan dénken dat ik dat meemaak omdat ik er iets uit moet leren of omdat het om één of andere reden goed voor me zou zijn. Ik merk wel dat de houding van ‘dit heeft een reden. Ik snap het niet. Ik kan het me ook niet voorstellen. Maar het heeft een (goed!) doel’ mij helpt om me beter te voelen over mijn leven in het algemeen. Mijn levenshouding is soort van minder negatief als ik het zo kan zien.
Stel: ik loop altijd te mopperen over hoe naar mijn leven is, hoe vervelend ik het heb, hoe vreselijk het is wat me allemaal overkomt, dan is mijn basis gevoel heel negatief. Bekijk ik alles al vanuit oh-dit-wordt-vast-weer-niet-leuk. Ik geef het niet eens een kans.
Stel: ik heb de basishouding: ik snap vaak niet waarom er vreselijk afschuwelijke dingen gebeuren in het leven of in míjn leven; maar er zal een reden zijn; ik kan er vast iets uit leren en daar weer iets mee doen. Misschien kan ik zelfs leren voorkomen dat ik het opnieuw meemaak. Stel. Dan maak ik iets vreselijk naars mee, ben ik er ongelooflijk boos of verdrietig over. Maar ik weet diep in me wat mijn levenshouding is. Dan… Dan kan ík er beter mee dealen. Het voelt gewoon anders. Eens?
Laat ik heel duidelijk zijn over wat precies mijn boodschap is: ik ben je niet aan het vertellen dat je niet verdrietig mag zijn over dingen! Ik ben je niet aan het vertellen dat je niet mag klagen over wat je meemaakt of dat je niet mag zeuren over iets wat ongelooflijk kl@@e is. Dat mag zéker! Natuurlijk mag je je vervelend voelen! Echt! Ik ben wel aan het zeggen: misschien put je troost uit de gedachte ‘ik snap het nu niet, maar dit heeft een goede reden en daarom maak ik het mee’. Misschien helpt dit inzicht je wanneer je je zo vervelend voelt. En, als je levenshouding positiever is, heeft dat een positieve invloed op hoe je met dingen omgaat; op een gegeven ogenblik wordt het makkelijker om te begrijpen dat dingen je niet overkomen, je bent er geen slachtoffer van; ze gebeuren voor jou, precies zoals ze goed voor je zijn.
Doe heel even, nu of wanneer je eraan denkt, je ogen dicht. Denk aan het laatste hele vervelende iets wat je hebt meegemaakt. En probeer te… probeer ernaar te kijken met het idee van ‘ik kan hier iets uit leren. Ooit. Dit gebeurde voor mij’. Voelt het dan anders?
Voor mij wel. En ik gun het jou ook.
Zin om me hierover te mailen? Doe dat gerust: pilar@gelukschool.nl
Liefs,
Pilar