door Pilar Bosch | jan 29, 2016 | Persoonlijk
Hey! Hier ben ik dan. Ik schrijf voor het eerst een blog die straks ook echt op het internet zal staan. Ik vond schrijven altijd al leuk (boeken of gewoon korte verhaaltjes of gedichten) maar ik had niet verwacht dat ik een keer een blog zou schrijven. Ik vind dit ook wel leuk eigenlijk. In deze blog wil ik het eigenlijk hebben over optimisme. Het is een eigenschap die ik regelmatig in mezelf terug zie en waar ik heel gelukkig van word. Het punt van optimisme is namelijk dat je situaties op een positieve manier ziet waardoor je je beter voelt. Je kent de uitdrukking ‘Het glas zit halfvol’ vast wel. Nou, zo bedoel ik het dus niet hè! Dat is wel een goed voorbeeld maar niet toepasselijk. Ik zal proberen een voorbeeld te geven dat wel toepasselijk is. Stel je voor dat je een klasgenootje van jou, met wie je meestal samen naar school fietst maar vandaag net niet, in de gang hoort zeggen tegen iemand anders: “En toen moest ik dus wegfietsen zonder haar (jou dus). Echt stom!” Dit kan ze op in ieder geval twee manieren bedoelen: 1) Ik vind het stom van haar dat ze er niet was. Of 2) Ik vind het stom/jammer dat ik nu niet met haar kon samen fietsen. Uit automatisme en onzekerheid zullen de meeste mensen waarschijnlijk het eerste denken. Maar word je er niet veel gelukkiger van om het tweede te denken? Je weet het natuurlijk niet zeker maar dat geeft je op dat moment in ieder geval een veel beter gevoel lijkt me. Je schiet er namelijk niks mee op om van het negatieve uit te gaan. En daarna kan je gewoon naar hem/haar toelopen en je excuses aanbieden en vragen of ze het erg vond of iets in die richting. Zo denk je niet het slechtste maar juist het beste van je klasgenootje! Dan voel je je straks overal als een vis in het water door al die positieve gedachten 😉 Waar het mij om gaat is dat ik er veel gelukkiger van word om in eerste instantie gewoon uit te gaan van het leuke scenario! Ik kan me voorstellen dat dit makkelijker gezegd is dan gedaan en mij lukt het ook niet altijd (soms is je stemming te erg van invloed of heb je al te vaak meegemaakt dat het niet leuk was) maar probeer er zo veel mogelijk aan te denken en je zult zien dat de situatie er een stuk makkelijker van wordt! Als je in een niet zo leuke situatie zit, probeer dan te denken ‘Hoe kan ik het van de positieve kant bekijken?’. Ik hoop dat jullie hier baat bij hebben! Als je vragen aan mij hebt dan kan je onder het tabblad ‘De adviesraad’ een mailtje sturen. Ik zal proberen je ze zo goed mogelijk te beantwoorden. Liefs, Joana Ciao!
door Pilar Bosch | jan 22, 2016 | Persoonlijk
Hoe je naar dingen kijkt; je levenshouding. Daar gaat het om. Dat is zo essentieel.
Hoe je in het leven staat. Ook jij zult vast soms iets (heel erg) vervelends mee maken. Ik in ieder geval wel. Pas nog. Een heel heel dierbaar iemand plotseling verloren. Ik ben daar zo ongekend verdrietig om. Ik kan soms zelfs voelen dat ik het niet ga redden, dat het verdriet groter is dan ik aankan. Of boos zijn! Er zijn wel dingen die mij erg boos maken.
Van de week deelde ik op Instagram een quote van Byron Katie: ‘Everything happens FOR me, not TO me’ en dat vat het allemaal samen voor mij. Dingen overkomen mij niet, ze gebeuren voor mij. Dat helpt mij vooruit. Misschien denk je nu wel: ‘nou, dat dingen voor mij gebeuren, met een doel, dat geloof ik helemaal niet, want ik maak vaak hele nare dingen mee’ (ik wilde in zo’n blog niet gaan vloeken 😉 ) . Kan ik me indenken. Ik zeg ook niet dat omdat dingen voor je gebeuren, je ze altijd leuk moet vinden. Kan me zelfs voorstellen dat het regelmatig voorkomt dat je iets meemaakt wat verre van leuk is (wil alweer niet vloeken).
Als ik iets meemaak wat ik echt echt niet leuk vind, word ik heel verdrietig of erg boos. Ik moet er op dat moment niet aan dénken dat ik dat meemaak omdat ik er iets uit moet leren of omdat het om één of andere reden goed voor me zou zijn. Ik merk wel dat de houding van ‘dit heeft een reden. Ik snap het niet. Ik kan het me ook niet voorstellen. Maar het heeft een (goed!) doel’ mij helpt om me beter te voelen over mijn leven in het algemeen. Mijn levenshouding is soort van minder negatief als ik het zo kan zien.
Stel: ik loop altijd te mopperen over hoe naar mijn leven is, hoe vervelend ik het heb, hoe vreselijk het is wat me allemaal overkomt, dan is mijn basis gevoel heel negatief. Bekijk ik alles al vanuit oh-dit-wordt-vast-weer-niet-leuk. Ik geef het niet eens een kans.
Stel: ik heb de basishouding: ik snap vaak niet waarom er vreselijk afschuwelijke dingen gebeuren in het leven of in míjn leven; maar er zal een reden zijn; ik kan er vast iets uit leren en daar weer iets mee doen. Misschien kan ik zelfs leren voorkomen dat ik het opnieuw meemaak. Stel. Dan maak ik iets vreselijk naars mee, ben ik er ongelooflijk boos of verdrietig over. Maar ik weet diep in me wat mijn levenshouding is. Dan… Dan kan ík er beter mee dealen. Het voelt gewoon anders. Eens?
Laat ik heel duidelijk zijn over wat precies mijn boodschap is: ik ben je niet aan het vertellen dat je niet verdrietig mag zijn over dingen! Ik ben je niet aan het vertellen dat je niet mag klagen over wat je meemaakt of dat je niet mag zeuren over iets wat ongelooflijk kl@@e is. Dat mag zéker! Natuurlijk mag je je vervelend voelen! Echt! Ik ben wel aan het zeggen: misschien put je troost uit de gedachte ‘ik snap het nu niet, maar dit heeft een goede reden en daarom maak ik het mee’. Misschien helpt dit inzicht je wanneer je je zo vervelend voelt. En, als je levenshouding positiever is, heeft dat een positieve invloed op hoe je met dingen omgaat; op een gegeven ogenblik wordt het makkelijker om te begrijpen dat dingen je niet overkomen, je bent er geen slachtoffer van; ze gebeuren voor jou, precies zoals ze goed voor je zijn.
Doe heel even, nu of wanneer je eraan denkt, je ogen dicht. Denk aan het laatste hele vervelende iets wat je hebt meegemaakt. En probeer te… probeer ernaar te kijken met het idee van ‘ik kan hier iets uit leren. Ooit. Dit gebeurde voor mij’. Voelt het dan anders?
Voor mij wel. En ik gun het jou ook.
Zin om me hierover te mailen? Doe dat gerust: pilar@gelukschool.nl
Liefs,
Pilar
door Pilar Bosch | dec 7, 2015 | Persoonlijk
Hard werken = hard ontspannen
Hoe graag maak jij je huiswerk? Hoeveel uur besteed jij aan school? Vaak hoor ik van de jongeren met wie ik werk dat ze teveel tijd aan school besteden, omdat ze veel liever muziekmaken of chatten met vrienden of youtube afstruinen. Herkenbaar? Ik heb een snelle tip voor je: huiswerkplanning!
Mogelijk denk je: huiswerk plannen helpt mij niet. Al geprobeerd. Ik heb evengoed meer zin om van alles te doen i.p.v. huiswerk. Klopt. Snap ik. Maar: als je je huiswerk plant, en je aan die planning houdt, houd je tijd over! En plan leuk. Blok van 20 minuten, bijvoorbeeld, gevolgd door 10 minuten lol. En je houdt je aan beide blokken. Want na de volgende 20’, mag je nog eens 10’ je ‘andere bezigheid’ oppakken.
Het werkt verslavend, zul je merken. Als je je goed aan je planning houdt, werk je efficiënter, heb je goed je schoolzaken af en zorg je goed voor jezelf omdat je geniet van je pauzes. En je gaat ook merken: als je harder werkt, kan je beter ontspannen. Waardoor je harder kunt werken, weer.
Probeer het eens!
Xx, Pilar
door Pilar Bosch | dec 7, 2015 | Persoonlijk, Schooltips
Keuzestrees of keuzekans?
Één ding is duidelijk: school moet. Of je het nou leuk vindt (dat hoop ik heel erg!) of niet; of je op het vmbo zit, havo of vwo; of je er beter in bent of niet zo goed: school moet. Een vervolgopleiding kiezen is best een ding, en zit je op het vmbo, mag je dat al op je 16e doen. Zit je op de havo of vwo moet je al op je… pak’m beet 14e, 15e, een vakkenpakket gaan kiezen. Yep, keuzevakken en profielkeuze. Dat is niet niets. Maar de vraag is: hoe ga jij ermee om?
Dit is één van de situaties dat je zou kunnen denken: ‘ooooh, arme ik, ik ben een slachtoffer van het systeem, moet je eens kijken wat er allemaal van me verwacht wordt en ik vind het allemaal niet leuk! Laat ik vooral iedereen weten dat ik het best zwaar heb’ (ik probeer mijn woorden enigszins uit te kiezen, dat ik niet ga vloeken of wat dan ook, al snap ik best dat je dat soms doet 😉 zou ik soms ook willen). Mensen om je heen willen je dan steunen, komen misschien met wat tips en hopelijk voel je je dan beter.
In dezelfde situatie zou je kunnen zeggen: ‘hé, dit is niet leuk!! Ik raak in de war met al die keuzes! Grrrr… eens kijken: wat weet ik al wel? Mh, nog veel te weinig. Maar ik kan eens op zoek naar een manier om tot een keuze te komen. Het is wel een mooie kans om bezig te zijn met mijn toekomst. Wat wil ik hiermee? Leuk om erover na te denken! Hoe gaan mijn vrienden ermee om? Kunnen we elkaar helpen om er toch wat leuks van te maken?’.
Want hé, alleen jij hebt de macht om te bepalen hoe jij met al die keuzes omgaat! Hoe gebruik je die macht? Welke keuze maak je? Raak niet in paniek en zie je kans. Want dit is wat al deze keuzes zijn: een kans! Een kans om zélf aan het roer te staan!
Neem je hem?
Liefs, Pilar
door Pilar Bosch | dec 7, 2015 | Persoonlijk, Schooltips
Wees je beste vriend/in
Ik weet niet of je dat gevoel kent dat je ongelooflijk overtuigd bent dat je het niet gaat redden; dat je denkt: dit kan ik niet. Gewoon 0 zelfvertrouwen. ‘Iedereen kan het, maar ik niet. Ik ben daar niet sterk genoeg voor; ik ben daar niet mooi genoeg voor; niet slank genoeg voor; niet slim genoeg… Het ligt aan mij’. Alsof je rondjes draait rond hetzelfde idee. Alsof het jouw lievelings rondje is. Alsof je dat nou zo leuk vindt om te doen: dát stomme zelfde rondje draaien. En je vindt het hele rondje, het hele idee, NIET EENS LEUK!!! Waar ben je dan mee bezig?!
Maar misschien ken je het ook: ineens voel je zo’n buik ‘pop-up’. Zo’n sterk idee dat ineens uit het niets in jezelf ontstaat. Je weet niet waar het vandaan komt, maar ineens is het er: een soort van bliksemschicht dat een grote waarheid brengt: HOU OP! Hou op met het rondje lopen dat je niet leuk vindt!
Als een vriend/in van je komt met dit soort ideeën, ben je heel goed in het laten stoppen van die gedachtegang. Want je hoort bij de ander dat het onzin is. Dat de ander even in de put zit (of misschien niet zo ‘even’, helaas) en dat die negatieve ideeën niet kloppen. Jij kunt het bij de ander heel goed zien, je bent voor hem/haar een luisterend oor, en jij wijst hem/haar op dat zijn ideeën over zichzelf niet kloppen.
Nou. Dat dus. Je voelt nu vast aankomen wat ik ga zeggen: als je het bij de ander ziet en kunt aangeven, waarom doe je dat niet ook bij jezelf? En ík hoor je nu al denken: ’ja, maar bij mezelf is het veel moeilijker’. En dat klopt. Maar ik heb nieuws voor je: JE KUNT HET TRAINEN! Weet je nog toen je je veters leerde strikken? Eerst deed je er heel lang over en moest je erg opletten, nu doe je het zomaar, heb je niet eens door dat het een kunstje is. Je gaat het trainen, dus. Als JIJ wilt. En als je wilt help ik je daarbij.Tof, toch? Straks ben je er zo goed in, dat je niet eens weet dat het een kunstje is. Gewoon: tegen jezelf zeggen wat je tegen je beste vriend/in ook zou zeggen: hou op met die gedachten, ze brengen je nergens.
Realiseer je je wel hoe lief je voor je vrienden bent? Wees dat ook voor jezelf! 🙂
Liefs, Pilar.
