Dit kun je dus verwachten tijdens een Gelukskamp.

Ik ben in maart mee geweest met het Gelukskamp van de Geluksschool en dat was echt heel gaaf. Daarom kan ik niet wachten totdat het over twee weken (21 oktober) weer zover is. Als ik met andere jongeren praat, merk ik dat zij niet zo’n beeld hebben van wat je van zo’n kamp kunt verwachten. Dat kan ik me ook wel voorstellen. Daarom neem ik naast mijn huiswerk even de tijd om het jullie zo goed mogelijk te vertellen. Er komen hele leuke mensen op zo’n kamp en het zou jammer zijn als je niet meegaat omdat je geen duidelijk beeld hebt. Dus, dit kun je een beetje verwachten van een Gelukskamp:

We waren in maart met een groep van zo’n 16 jongeren. Ik kende daar een aantal van, maar de meeste niet, wat ik wel exciting vond. Als je er niemand kent kan dat spannend zijn, maar het liep heel goed! Al snel was er een fijne sfeer en niemand viel buiten de groep.

Mensen kwamen vroeg in de avond aan en er was wat lekkers voor zowel ons als een aantal ouders die andere deelnemers gebracht hadden. Heel snel begonnen we met een activiteit om elkaar te leren kennen; we moesten eerst ieder voor zich wat vragen beantwoorden op papier en iemand anders moest die vragen uitbeelden. Omdat we onze naam niet op het papier hadden gezet, wisten we zelf ook niet wie we aan het uitbeelden waren. We waren eerst allemaal wel (denk ik) een beetje ongemakkelijk bij deze opdracht, maar het leverde snel hele grappige situaties op. We hebben heel erg gelachen. En daarmee was de sfeer meteen heel goed.

We hebben toen het programma voor het hele weekend een beetje besproken, zodat we goed wisten wat er wanneer ging gebeuren. Ook wat afspraken gemaakt en groepjes voor de taken die moesten gebeuren. Er was duidelijkheid want de tijden en het programma hingen ook aan de muur in de zaal maar er was ook ruimte om het programma te veranderen als we daar behoefte aan hadden.

Wat was er dan zo goed aan de sfeer? Er was iets speciaals. Positief en open. Iedereen stond open voor elkaar, zonder oordeel of zo. Ik was ook heel nieuwsgierig naar de rest en dat merkte ik ook bij de anderen naar mij. De ruimte was ook fijn: een paar gescheiden ruimtes maar ook een grote ruimte voor activiteiten, ’s avonds kaarsjes voor een warme sfeer. Het voelde relaxed, gewoon.

Ik ben een beetje kwijt wat we die eerste avond gedaan hebben, maar ik weet dat we het huis uit zijn gegaan met een groepje. We hebben een wandeling gemaakt ’s nachts om de sterren te zien en te kletsen. We zagen heel weinig, maar dat was juist grappig dus het maakte niet uit. We hadden echt interessante maar ook grappige gesprekken en we hebben heel erg gelachen.

Het is op een gegeven moment zelfs gelukt om naar bed te gaan 😉 We sliepen allemaal in een grote kamer, op stapelbedden. Pilar, die het hele kamp organiseerde, sliep wel in een aparte kamer. In de slaapkamer waren we wel zo stil mogelijk om de mensen die wilden slapen niet te storen.

De dag erop, de zaterdag, werden we met een rustige muziek wakker en vrij snel begonnen we met de eerste activiteit: tien minuten meditatie. In eerste instantie hoefde dat niet voor mij, maar ik begreep wel dat het een doel had en, omdat we allemaal mee deden, stond ik er gewoon open voor. Ik had niet echt eerder gemediteerd, dus wist ik niet heel goed wat ik kon verwachten maar tien minuten is niet zo lang, dus ik deed gewoon mee. We zaten allemaal op matjes op de grond en we hoefden eigenlijk niets te doen. Het was vooral ontspannen op je ademhaling letten. Pilar vertelde er iets bij wat wij ons konden voorstellen. Het ging wel goed en ik vond het wel een fijne manier van wakker worden.

Daarna deden we yoga; dat was leuker dan verwacht! Ruben, één van de jongeren (van de Adviesraad) gaf de les. De yoga-workshop was vooral bedoeld om aandacht te geven aan je lijf. Het waren verschillende bewegingsoefeningen. Je voelde aan de groep dat het fijn was om samen te doen, en ik was best trots op de groep dat iedereen goed meedeed. Het was daardoor ook echt leuk!

We gingen daarna pas ontbijten, met z’n allen aan één grote tafel. Dat was wel zo gezellig! Na het ontbijt gaven 2 andere jongeren een sport-workshop. Daarna deden we een workshop van Pilar over zelfvertrouwen, dat deel, vooral. Ik vond het heel fijn dat iedereen de opdracht serieus nam en goed meedeed. Er was echt respect gewoon, je mocht alles zeggen, je mocht je mening gewoon geven over dingen. Ik vond het mooi. Na het geconcentreerd werken zijn we ff naar buiten gegaan, even rennen en chillen. Het weer was heerlijk en we zaten een beetje in de natuur, dus buiten zijn was top.

Toen de lunch , weer buiten chillen en toen ging de workshop van Pilar verder. Ik weet het niet meer precies, maar ik herinner me  wel de fijne sfeer en hoe goed het klikte met iedereen in de groep. Volgens mij waren we allemaal best verschillende mensen en we konden toch heel goed samen werken. Het was gewoon leuk om serieus samen te werken en toch echt veel te kunnen lachen.

Nou, de avond: samen gegeten aan de grote tafel weer, kaarsjes aan en grappige verhalen vertellen. En daarna, terwijl één groepje het kampvuur aanmaakte, het andere groepje de afwas deed, deed de rest een paar spelletjes. En toen waren we klaar voor het kampvuur! We hebben allemaal om het kampvuur gezeten, warme chocomel of koffie voor wie wilde, chips, gekletst, muziek erbij… Een paar mensen hadden een spel uitgelegd waar je elkaar kon “vermoorden” en dat klonk wel leuk dus dat hebben we gedaan: we waren gewoon aan het kletsen en je was ondertussen aan het opletten dat je niemand je kon vermoorden.

Een paar mensen gingen na het kampvuur slapen, andere gingen binnen nog even chillen en een aantal ging weer een nachtwandeling maken. Toen we van de wandeling terugkwamen, hadden we bedacht als verrassing de grote tafel mooi klaar te zetten voor het ontbijt. Het was die zondag Eerste Paasdag dus we hadden de tafel een beetje fancy aangekleed en overal in de zaal en op tafel en in het huis en tussen de balken… paaseitjes verstopt, haha! We hebben die nacht niet veel geslapen, eigenlijk, oeps.

Dat we weinig hadden geslapen maakte de meditatie en de yoga wat zwaarder, maar dat was niet heel erg. In het kamp hadden we het vaak over dat je zelf wel verantwoordelijk bent voor je keuzes, nou, dat was nu ook. Maar het ging wel prima. Ruben zorgde weer voor de bewegingsoefeningen en Pilar voor de meditatie.

In de ochtend deed Pilar het laatste deel van haar workshop. Een aantal dingen in groepjes gedaan en naar conclusies toegewerkt. In de middag gaf ikzelf een creatieve workshop. In groepjes hebben we met handen en voeten geschilderd over een bepaald thema en vervolgens aan elkaar gepresenteerd wat we gemaakt hadden. Het vingerverfen werd wel gewaardeerd 😉 Oh en we hadden ook allemaal een schrift gekregen en na deze workshop had iedereen zijn vinger afdruk in elkaars schrift staan.

Omdat het weer zo goed was, konden we buiten eten (ik zal Pilar vragen om daar een foto van te plaatsen), ook al een beetje  als afsluiting van het weekend. Oh ja, daarvoor hadden we een groepsgesprek samen over wat iedereen van het weekend had gevonden. Iedereen was echt heel enthousiast (het gemiddelde was volgens mij een 9!). Na het eten werden sommigen al opgehaald; toen hebben we samen nog onze favoriete activiteit gedaan (“de” vierkant) en elkaar verteld waar we dankbaar voor waren van het hele weekend.

Ik wil nog iets meer vertellen over dat dankbaar zijn. Dit speelde het hele weekend een belangrijke rol. Vrijdag aan het begin werd verteld dat er 5 dingen zijn die samen ervoor zorgen dat je je langere tijd gelukkig voelt. Vooral “Random Acts of Kindness” en de 3 Dankbaarheden zijn blijven hangen. Steeds als we klaar waren met een activiteit, schreven we waar we dankbaar voor waren op, ieder in zijn/haar boekje; in het begin was het een beetje wennen maar het ging steeds makkelijker. Sommige van ons zijn dit nog wekenlang blijven doen (dat zeiden ze in de WhatsApp groep). Ik merkte dat bewust bezig zijn met waar je dankbaar voor bent, ook maakt dat je beseft wat je allemaal hebt. Dat waardeer je meer, snap je. De “willekeurige gebaren van vriendelijkheid” (oh dit klinkt niet haha) waren ook heel leuk: iedereen ging bewust steeds proberen het elkaar naar de zin te maken, elkaar vaker vragen hoe het ging, “gezondheid’ zeggen bij een nies, de deur open houden… gewoon extra letten op het aardig zijn en doen voor de groep. Misschien was de sfeer ook daarom zo fijn, steeds.

Wat het kamp mij heeft gebracht is dat ik wat positiever in het leven ben gaan staan. Ik kon bij deze groep helemaal mezelf zijn, voelde voor niemand of van niemand een oordeel en dat vond ik heel fijn. Het kamp heeft mij meer zelfvertrouwen gegeven en ik heb er hele goede vrienden aan over gehouden.

Het volgende kamp is al over twee weken! Het zou leuk zijn als jij je onder andere door mijn verhaal ook zou aanmelden. Je moet wel snel zijn!

Als je vragen aan me hebt, kan je ze hieronder stellen als reactie. Pilar zal ze aan me doorsturen.

Ciao!

Joana

P.s. van Pilar: Verder informatie over het kamp in de herfstvakantie lees je HIER. Over het kamp met Pasen, waar Joana over vertelt, lees je onder deze link. Wil je andere ervaringen horen, van andere jongeren die mee waren? Lees ze hier allemaal. Je ouders kunnen hier meer lezen. En aanmelden kan nog!!